Huurprijsbescherming is een reeks wettelijke maatregelen en regelgevingen ontworpen om huurders te beschermen tegen onredelijke huurverhogingen en om de betaalbaarheid van huurwoningen te waarborgen. Deze bescherming zorgt ervoor dat de huurprijzen van woningen niet zomaar boven een bepaalde grens kunnen worden verhoogd en dat eventuele huurverhogingen aan strikte voorwaarden moeten voldoen, vaak gebaseerd op inflatiepercentages of specifieke overheidsrichtlijnen.
Huurprijsbescherming draagt bij aan de stabiliteit van de woonmarkt en beschermt de rechten van huurders, maar het is ook belangrijk voor verhuurders om op de hoogte te zijn van deze regels om ervoor te zorgen dat hun huurprijzen en -verhogingen binnen de wettelijke kaders blijven.
Puntensysteem
Het is belangrijk om te weten dat de Nederlandse huurwoningen in twee categorieen vallen, te weten:
- Sociale huursector
- Vrije sector
In welke sector een huurwoning valt wordt bepaald door de hoogte van de maandhuur van de woning. In 2024 ligt deze grens bij €879,66 per maand. De maximale huurprijs die een verhuurder kan vragen wordt vastgesteld door middel van een puntensysteem, het zogenaamde Woning Waarderingsstelsel (WWS).
Met het puntensysteem kan een verhuurder of huurder een woning inschalen om de (maximale) huurprijs te bepalen. Het aantal punten dat een woning krijgt, hangt af van talloze factoren zoals het bouwjaar, de WOZ-waarde, het woonoppervlakte, de voorzieningen, afwerking en het energieverbruik. De Huurcommissie heeft hiervoor een rekenmodel ontwikkeld welke men hier kan vinden: huurprijscheck.
Sociale huursector
In Nederland is de huurprijsbescherming vooral van toepassing op de gereguleerde (sociale) huursector, waarbij de overheid jaarlijks maximale percentages voor huurverhoging vaststelt. Deze regelgeving heeft als doel een evenwichtige huurmarkt te creëren en te voorkomen dat huurders uit hun woning worden geprijsd. Huurders hebben het recht om een voorgestelde huurverhoging aan te vechten als deze niet in overeenstemming is met de wettelijke voorschriften. Hiervoor kunnen zij zich wenden tot de Huurcommissie.
Vrije sector
Voor de vrije sector, waar de huurprijzen niet door de overheid worden gereguleerd, zijn de mogelijkheden voor huurprijsbescherming beperkter. In deze sector kan de verhuurder zelf de huurprijs bepalen en is er veel meer sprake van marktwerking. Echter, ook in deze sector zijn er regels die oneerlijke praktijken moeten voorkomen, zoals het verbod op het vragen van excessief hoge huren in verhouding tot de kwaliteit van de woning. Zo kunnen huurders binnen de eerste zes maanden na het tekenen van het huurcontract de huurprijs laten toetsen bij de Huurcommissie.